კინტო – აკრძალული თემა?

შესაძლებელია თუ არა, „კინტოური“ უხამს ცეკვად მივიჩნიოთ? ნებისმიერი ერის კულტურა უძველესი ტრადიციებიდან და რწმენა-წარმოდგენებიდან იღებს სათავეს, ამასთან, გარე გავლენებსაც ხშირად განიცდის. ზოგადად, იმას, რაც ერთხელ გახალხურდება, წინააღმდეგობას ვერვინ გაუწევს. კინტო და „კინტოური“, ერთობ თავისებური წარმოშობის მიუხედავად, საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ნაწილად დარჩება.

 

ამასთანავე, შეუძლებელია კინტო ქართულ კულტურასთან გავაიგივოთ – იგი გარედან მოსული მოვლენაა. თუმცა, 400 წელზე მეტია, რაც კინტო და „კინტოური“ ჩართულია ქვეყნის საზოგადოებრივ და კულტურულ ცხოვრებაში, ხოლო ლეგენდები და მითქმა-მოთქმა, როგორც წესი, მუდამ გაზვიადებულია, მით უფრო მაშინ, როცა საქმე ქრისტიანობის თვალსაზრისით რაიმე უგვანო მოვლენას ეხება. სექსუალობა „კინტოურში“ განზრახ შეტანილი ჩანს, მაგრამ დღემდე არც ერთი დამადასტურებელი საბუთი არ გვაქვს, თითქოს კინტოები სექსუალური მონობის მხვერპლნი იყვნენ.